NABİZADE NÂZIM, 1863’te İstanbul, Nişantaşı’nda doğdu. Asıl adı Ahmet Nâzım’dır. Anne ve babasını küçük yaşta kaybeden yazar, üvey anne ve dadıların elinde büyüdü. Salıpazarı Feyziye ve Beşiktaş Askerî rüşdiyelerinde okudu (1876). Buradan Mühendishâne-i Berrî İdadisi’ne geçti (1878). 1884’te girdiği erkân-ı harbiyye sınıfından 1887’de yüzbaşı rütbesiyle mezun oldu. Bir süre Mekteb-i Harbiyye’de matematik, istihkâm ve topografya dersleri verdi; umumi müfettiş muavini olarak 1889’da kolağası oldu. Nabizade Nâzım’ın ilk eserleri Vakit ve Ceride-i Havadis gazetelerinde yayımlandı. Daha sonra Hazine-i Evrak, Mirat-ı Âlem, Rehber-i Fünûn, Âfak, Maarif, Mirsad, Manzara, Berk ve Servet-i Fünûn gibi edebiyat dergileri ile Tercüman-ı Hakikat, Servet ve Mürüvvet gibi gazetelerde başta şiir olmak üzere daha çok fennî konularda makaleler ve hikâyeler yayımladı. 1890-1891 yıllarında bir dizi uzun hikâye kaleme aldı. Türk edebiyatı tarihinde Nabizade Nâzım’a asıl şöhretini kazandıran, “Karabibik” adlı uzun hikâ-yesiyle Zehra romanıdır. 1891’de Ayşe Naciye Hanım’la evlenen yazar evliliğinin henüz ilk aylarında yakalandığı kemik vereminden kurtulamayarak 5 Ağustos 1893’te öldü.