YEVGENİ ZAMYATİN, 1 Şubat 1884’te Rusya’nın Lebedian şehrinde doğdu. Babası Ortodoks rahibi ve okul müdürü, annesi müzisyendi. 1902’den 1908’e kadar St. Petersburg’da gemi mühendisliği okudu ve bu sırada Bolşeviklere katıldı. 1905 Rus Devrimi sırasında tutuklanıp sürgüne gönderildi, eğitimini tamamlamak için 1906’da Finlandiya’ya taşındı. Daha sonra yeniden Rusya’ya döndüğünde romanlar yazmaya başladı. 1911’de ikinci kez tutuklandı ve tekrar sürgüne gönderildi, 1913’te affedildi. 1913’te küçük bir Rus kasabasındaki hayatı hicveden Ujezdnoje’yle (Bir Taşra Masalı) ün kazandı. Ertesi yıl, Na Kulichkakh (Dünyanın Bir Ucunda) öyküsünde orduya iftira atmaktan yargılandı fakat çeşitli sosyalist gazetelere makaleler yazmaya devam etti. En iddialı eseri Biz’i 1920’de yazdı ancak roman Sovyetler Birliği’nde 1988’e kadar yayımlanmadı. 1931’de Gorki’nin aracı olmasıyla Stalin tarafından kendisine Rusya’dan ayrılma izni verildi. Eşiyle birlikte Paris’e yerleşti ve 10 Mart 1937’de burada yoksulluk içinde öldü.