NİGÂR HANIM, 1862’de İstanbul’da doğmuş ve Birinci Dünya Savaşı’nın son yılında, 1 Nisan 1918’de, yakalandığı tifüs hastalığından dolayı vefat etmiştir. Nigâr Hanım’ın çok dilli ve sanat dolu hayatı, Osmanlı İmparatorluğu’nda edebî keşiflerin bollaştığı, basım ve yayıncılığın yaygınlaştığı ve kadın haklarının görünürlük kazandığı bir dönemle kesişir. İstanbul’un ve Osmanlı İmparatorluğu’nun kültürel tarihine ışık tuttuğu için birçok çalışmada ismine rastladığımız Nigâr Hanım, zamanının en üretken kadın yazarlarından biridir. Edebiyat ve müzikle dolu hayatına Tesir-i Aşk ve Girîve başlıklı iki tiyatro oyunu, Efsus I (1887) ve Efsus II (1891), Niran (1896), Aks-i Sada (1899), Elhan-ı Vatan (1916) başlıklı şiir ve düzyazı kitapları, Safahat-ı Kalp (1901) isimli mektup-romanı ve bunların yanı sıra sayısız şarkı, makale, kısa öykü sığdırmış ve Hanımlara Mahsus Gazete’nin (1895-1908) başyazarlığını yapmıştır. Yirmi beş yıl aralıksız tuttuğu ve bugün Aşiyan Müzesi’nde bulunan günlükleri ise edebî ve kültürel açıdan büyük önem taşır. Almanca ve Fransızcadan çevirileri, –bugün her ne kadar notalarına ulaşamasak da– besteleri bulunan Nigâr Hanım, zamanın en mühim müzisyenlerinden ders alan samimi bir piyanist ve kanun ustasıdır