1902’de İstanbul, Çengelköy’de doğan Kemalettin Tuğcu, onu yürümekten alıkoyan engeli nedeniyle okula gidemedi. Okumayı, babası abisine öğretirken öğrendi. Kendi kendini yetiştiren, kendi çabası ve dayısının yardımıyla Fransızca öğrenen Tuğcu daha on üç yaşındayken roman, şiir ve öykü yazmaya başladı. Cumhuriyet ilan edildiğinde yirmi bir yaşındaydı. Bir ayağının iyileşmesi üzerine, 1927 yılında Devlet Demiryolları’nda ambar memuru olarak çalıştı. Ardından Beylerbeyi Sıhhiye Deposu’nda marangozluk yaptı. Berlitz Mektebi’nde daktilo öğrendi. Harf Devrimi’yle birlikte yeni harfleri halka öğretme seferberliğine katıldı ve bir fırında ders verdi. Türkiye Matbaası’nda ciltçi, dizgici ve yönetici olarak çalıştı. Bu matbaanın yayınevine dönüşmesi üzerine farklı dergilerin yayınında görev aldı, müstear adla öyküler yazdı. 1930’lu yıllardan sonra İstanbul’da yayımlanan pek çok çocuk ve gençlik dergisinde öyküleri ve tefrikaları yayımlandı. İkinci Dünya Savaşı’nın başlarında art arda romanlar yazmaya ve yayımlatmaya başladı. Doğan Kardeş dergisinde matbaa müdürlüğü yaptı. Uzun süre emek verdiği Hayat dergisinde, emeklilikten sonra kızıyla birlikte çalışmaya devam etti. Bazı romanlarından yola çıkılarak yazılan senaryolarla filmler ve diziler çekildi. Başta çocuk edebiyatı olmak üzere pek çok ödüle değer görülen Kemalettin Tuğcu, 1996’da İstanbul’da hayata veda etti.