“Teldeki adam bakış açımı değiştirmişti. Konuşulanlardan çok konuşulmayanlar, görünenden çok görünmeyenler çekmeye başlamıştı İlgimi. Teldeki adam gözlüklüydü. Gözlüğünün benimkinden ve babamın arkadaşlarınınkinden farklı olduğunu anlamıştım. Kimsenin göremediği ayrıntıları büyüteç gibi büyütüyordu onunki. Yıkılma tehlikesine karşı boşaltılmış ahşap evin tahta oymalı kapı kolunu, çatı aralarındaki kuş yuvalarını, çocuk parkının köşesindeki, çevresini ot bürümüş başı kopuk heykeli, fare deliklerini, eski binaların birindeki, kirden pastan kararmış armayı o göstermese hangimiz görebilecektik?”